Arado Ar 231
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Arado Flugzeugwerke GmbH |
Typ |
Wodnosamolot |
Załoga |
1 |
Dane techniczne | |
Napęd |
Hirth HM 501, sześciocylindrowy, w układzie rzędowym, chłodzony powietrzem, |
Moc |
160 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
10,17 m |
Długość |
7,81 m |
Wysokość |
3,12 m |
Powierzchnia nośna |
15,2 m² |
Masa | |
Własna |
833 kg |
Startowa |
1050 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
170 km/h |
Prędkość przelotowa |
130 km/h |
Pułap praktyczny |
3000 m |
Zasięg |
500 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
1 | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
Arado Ar 231 – niemiecki wodnosamolot pokładowy przeznaczony do operowania z pokładów okrętów podwodnych, produkowany przez wytwórnię lotniczą Arado.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Ideą przyświecającą powstaniu samolotu była chęć marynarki wojennej wyposażenia okrętów podwodnych w samolot zwiadowczy pozwalający im na wykrywanie celów poza linią horyzontu. W 1940 w wytwórni złożono zamówienie na 6 samolotów serii przedprodukcyjnej. Samolot miał mieć możliwość szybkiego składania, a w stanie złożonym powinien mieścić się w cylindrycznym hangarze pokładowym o średnicy zaledwie 2 metrów. Po złożeniu samolot miałby być przenoszony dźwigiem będącym na wyposażeniu okrętu na wodę i startować o własnych siłach. Zdolność przebywania w powietrzu szacowano na 4 godziny[1].
Przeprowadzone próby nie wypadły zachęcająco, małe rozmiary samolotu i co za tym idzie silnik o niewielkiej mocy zadecydowały o słabych osiągach samolotu. Niepochlebnie o nowym pomyśle wyrażali się również dowódcy U-Bootów, dla których wizja przebywania na powierzchni podczas operacji przenoszenia samolotu na wodę lub jego podnoszenia bez możliwości alarmowego, szybkiego zanurzenia się w przypadku wykrycia nieprzyjacielskich jednostek lub samolotów była najkrótszą drogą do zatonięcia pod bombami alianckich bombowców. Gwoździem do trumny pomysłu z wodnosamolotem dla okrętów podwodnych okazał się być wiroszybowiec Focke-Achgelis Fa 330, który był na tyle tani i prosty w swojej konstrukcji, że w przypadku wykrycia zagrożenia można go było po prostu zostawić ratując jedynie pilota. Faktycznie Fa 330 weszły na wyposażenie U-Bootów. Konstrukcja Ar 231 nie była dalej rozwijana[2].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Ar 231 był jednosilnikowym, zastrzałowym górnopłatem o mieszanej konstrukcji. Trójdzielny płat zamocowany był ukośnie nad kadłubem, w ten sposób, że lewe skrzydło znajdował się wyżej niż prawe, po złożeniu oba płaty zachodziły na siebie. Podwozie dwupływakowe z demontowanymi zastrzałami mocującymi pływaki do kadłuba. Zdemontowany samolot mieścił się w cylindrycznym pojemniku o średnicy 2 m. Czas przygotowania samolotu do lotu wynosił około 6 minut[2]. Silnik rzędowy Hirth HM 501 o mocy 160 KM napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku i o średnicy 2,70 m[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 62.
- ↑ a b Murawski 1996 ↓, s. 30.
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 64.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.